Da li postoji lek za migrenu?

Sektor medicinskih poslova TEVA/Actavis, Srbija - Dr Mirko Vučelić

Migrena spada u zdravstvene poremećaje koji imaju veliki uticaj na kvalitet svih segmenata života pacijenta, uključujući radni kapacitet i socijalne aktivnosti.

Karakterišu je ponovljeni jednostrani napadi intenzivne pulsirajuće glavobolje praćene osećajem mučnine i pojačanom osetljivošću na svetlost ili zvuke. Uticaj migrene na onesposobljenost posebno je značajan, jer se bolest najčešće prvi put javlja u najproduktivnijem životnom dobu, tokom dvadesetih i tridesetih godina života, a procene su da svaka šesta osoba pati od tegoba uzrokovanih ovim poremećajem.

Tipičan napad migrene može da traje i do 72 sata, a to je period kada pacijent obično biva prinuđen da smanji svoje uobičajene aktivnosti na minimum. Uporno periodično ponavljanje tegoba i nedovoljna efikasnost dosadašnjih terapijskih opcija često obeshrabre pacijente da se redovno pridržavaju lekarskih preporuka u lečenju, pa veliki broj njih lekove za redukciju bola uzimaju samoinicijativno, iz kućne apoteke, što u izvesnom procentu slučajeva može i da pogorša problem ukoliko se sa dozama pretera.

Medicinskim istraživačima migrena je dugo predstavljala terapijski izazov jer pored izbegavanja provocirajućih faktora kao što su premor, gladovanje, izlaganje jakom zvuku, svetlu itd., donedavno nije postojala dovoljno efikasna medikamentozna opcija lečenja u cilju profilakse – sprečavanja ili smanjenja intenziteta ili učestalosti novih napada migrene. Terapija je usmerena u dva osnovna pravca: lečenje akutnih napada i preventiva u cilju smanjenja frekvencije i jačine ponavljanih epizoda migrenske glavobolje. Za razliku od često samoinicijativnog uzimanja lekova za akutne napade migrene po potrebi, sve više značaja se pridaje preventivnom tretmanu – lekovima koji se prepisuju za kontinuiranu primenu u cilju prevencije napada.

Značajan napredak u profilaktičkom lečenju migrene predstavljaju biološki lekovi, koji su za razliku od klasičnih, sintetisani na bazi prirodnih supstanci koje vode poreklo iz živih materija. Lekovi iz ove grupe koji se koriste za lečenje migrene su proteinskog sastava - sadrže specifična antitela koja su stvorena sa ciljem da blokiraju puteve nastanka migrenoznog napada.

Uočeno je da oni specifično deluju na regulaciju centara u mozgu odgovornih za nastanak i prenos bolnih signala specifičnih za napade migrenskih glavobolja na tri načina:

– Smanjenjem širenja krvnih sudova u određenim regijama mozga koje je tipično za napad migrene.
– Protivzapaljenskim dejstvom u zidovima krvnih sudova i nervnim vlaknima zahvaćenim tokom napada migrene.
– Regulacijom prenosa bolnog nadražaja u centralnom nervnom sistemu.

Efikasnost predstavnika bioloških lekova u profilaktičkoj terapiji pacijenata u cilju preveniranja napada migrene dokazana je kliničkim studijama na više hiljada pacijenata, gde je evidentirano znatno smanjenje broja mesečnih dana s migrenoznim tegobama kod pacijenata koji su uzimali ove lekove tokom tri meseca ili godinu dana, u odnosu na kontrolnu grupu pacijenata, koja je uzimala drugu terapiju. Klinički napredak uočen je već posle prve nedelje primene, a tokom i nakon ispitivanja evidentirana je i smanjena potreba pacijenata da uzimaju lekove za ublažavanje glavobolje za akutne napade migrene.

S obzirom na to da svaki pacijent zahteva individualni pristup u lečenju, neophodno je nakon pojave glavobolja koje ugrožavaju normalno funkcionisanje potražitii savet lekara za optimalnu terapiju.